1 + σήμερα για την αναχώρηση
2 + σήμερα για την αναχώρηση
Τάσος Λειβαδίτης
Πολλοί αναρωτιούνται πώς έζησα - δεν ξέρουν ότι πάντοτε έλειπα,ταξίδια στο απίστευτο όταν ήμαστε παιδιά, ταξίδια στο απέραντοόταν ήμαστε ερωτευμένοιταξίδια απ' τη μια κάμαρα στην άλλη, απ' το ένα άστρο στο άλλο,ώ, ταξίδια στο ανεκπλήρωτοκ' η Μάρθα γερασμένη συνέχιζε το εργόχειρό της εδώ και χρόνιαείχε κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στο τίποτα κ' είχε γυρίσει άσπιληκαι θλιμμένη -φτωχοί μου εσείς, ενώ το δειλινό ραίνει με χρυσάφι τον κόσμο,ταξίδια στις έρημες αποβάθρες, στους ραγισμένους καθρέφτες, σταχρόνια που έφυγανγιατί εγώ, άθλιοι, δεν ήρθα εδώ για να παίξω, αλλά να πονέσωκαι να χαθώ - μια βροχή από παλιά φτεράέτσι για το μυστηριώδες του πράγματος. Και μόνον η ποίηση δενείναι το ταξίδιαλλά ο πικρός γυρισμός.
Τ’ απογέματα έβρεχε, η βροχή μπέρδευε τη στάχτη τ’ ουρανού μετα κίτρινα φύλλατο ποτέ με το πουθενά, εγώ τριγύριζα στις κάμαρες σαν έναςταξιδιώτης που έχασε το δρόμο του«ε, ποιος είσαι;» ρωτούσα καμιά φορά «αυτός που δεν πρέπει ναθυμάσαι» άκουγα να λέει κάποιος ψιθυριστά, τρόμαζαέψαχνα παντού – αλλά τί να βρω σ’ έναν κόσμο που είναι όλα απ’τα πριν χαμέναεξ άλλου είχα τόσα πράγματα να σκεφτώ, αλλά προς τί τώρα πουέφυγε η νεότητά μουκαι τα λόγια μας συνήθως παραπλανούν το ανείπωτο κι όμωςσυνεχίζουμε να μιλάμε. Τί λέμε;Έτσι προτιμούσα να κρατάω ημερολόγιο για εποχές που δεγνώρισα – ήταν μια ωραία αναπόλησηή τη νύχτα τα βήματα ενός περαστικού στο δρόμο μού θύμιζανπάντα την αιώνια αναχώρηση.Ω, εσείς που ναυαγήσατε σε θάλασσες που δεν ταξιδέψατε ποτέ!
Από ένα χαμένο όνειρο εμείς έπρεπε να φτιάξουμε έναν δρόμο γιανα συναντηθούμεκι όταν μας τέλειωσαν τα δάκρυα στείλαμε τα πουλιά στουςπεθαμένους φίλους μαςχιόνιζε, φυσούσε αγέρας και χτίσαμε το σπίτι μας με λίγη λησμονιάκι απ’ όλες τις τύχες προτιμήσαμε εκείνη του ταξιδιώτη που δενξέρει το άστρο του πού τον οδηγείώσπου εξαγνιστήκαμε όπως αυτοί που έχουν πεθάνει εδώ καιχρόνιαΩ ελπίδες της νιότης μας μείνατε στη μέση του δρόμου. Εμείςσυνεχίσαμεκαι να που φτάσαμε απόψε εδώ, σ’ αυτόν τον άγνωστο τόπο,χωρίς αποσκευές, μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.
Και συνεχίζουμε την αιώνια περιπλάνηση. Καθώς φεύγουμε κανείςδε μας αποχαιρετά, καθώς ερχόμαστεκανείς δε μας αναγνωρίζει. Είμαστε αυτοί που δίνουν νόημα στηβασιλεία του δειλινού, αλλά πριν φτάσει η νύχταμας έχουν ξεχάσει.
4 + σήμερα για την αναχώρηση
5 + σήμερα για την αναχώρηση
Δρόμοι
Μέσα από χίλιους και έναν δρόμους το ταξίδι που δεν έχει αρχήκάτω από χίλιους ουρανούς οι μέρες τρέχουν, οι στιγμές σαν βροχήκι όταν τα φώτα σβήνουν στον αέρα θόρυβος που πιάνει φωτιάκαι χίλια πρόσωπα αλλάζουν φεύγουν έρχονται κοιτάν σαν παιδιάΚάτω οι πόλεις μαγεμένες ψιθυρίζουν ιστορίες παλιέςπάνω τα σύννεφα χορεύουν στον αέρα, σχηματίζουν μορφέςκαι αυτοί οι δρόμοι δρόμοι δρόμοι έγιναν πανιάσε ένα καράβι χάρτινο που ο αέρας οδηγεί στα τυφλά
6 + σήμερα για την αναχώρηση
7 + σήμερα για την αναχώρηση
8 + σήμερα για την αναχώρηση
Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλάμα ψυχή δε μου χαμογελάστα κρεβάτια τ’ άρρωστα παιδιάκαι στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.Την αγάπη πέταξα σ’ ένα βυθόκαι το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμοπου δεν πονά.Όπου πάω κι ένα λάθοςμε τυραννά.Ποιος προφήτης τώρα θ’ ακουστείσα φωνή σε στέρνα κλειστή;Σ’ έναν κόσμο άδειο κι ορφανόποια κραυγή απ’ τον ουρανό;Τα πουλιά παράτησα στις ερημιέςκαι το φως σπατάλησα στις γειτονιέςΔεν τον θέλω και φοβάμαιτο γυρισμό.Δες ποιος είμαι πού πηγαίνωγια το χαμό.
Στιγμές του project Παρουσίαση του project στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών 1/4/202 4 Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Σύλλογο Φίλων Γραμμάτων &...
