3 + σήμερα για την αναχώρηση
Ελένη Καραΐνδρου, Ταξίδι Στα Κύθηρα (1984)
Ελένη Καραΐνδρου, Κλειστοί δρόμοι (βασικό θέμα)
Ελένη Καραΐνδρου, On the road
Ελένη Καραΐνδρου, Ακορντεόν του δρόμου (2008)
Ελένη Καραΐνδρου, Ταξίδι στην αιωνιότητα
4 + σήμερα για την αναχώρηση
5 + σήμερα για την αναχώρηση
Δρόμοι
Μέσα από χίλιους και έναν δρόμους το ταξίδι που δεν έχει αρχήκάτω από χίλιους ουρανούς οι μέρες τρέχουν, οι στιγμές σαν βροχήκι όταν τα φώτα σβήνουν στον αέρα θόρυβος που πιάνει φωτιάκαι χίλια πρόσωπα αλλάζουν φεύγουν έρχονται κοιτάν σαν παιδιάΚάτω οι πόλεις μαγεμένες ψιθυρίζουν ιστορίες παλιέςπάνω τα σύννεφα χορεύουν στον αέρα, σχηματίζουν μορφέςκαι αυτοί οι δρόμοι δρόμοι δρόμοι έγιναν πανιάσε ένα καράβι χάρτινο που ο αέρας οδηγεί στα τυφλά
6 + σήμερα για την αναχώρηση
7 + σήμερα για την αναχώρηση
8 + σήμερα για την αναχώρηση
Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλάμα ψυχή δε μου χαμογελάστα κρεβάτια τ’ άρρωστα παιδιάκαι στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.Την αγάπη πέταξα σ’ ένα βυθόκαι το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμοπου δεν πονά.Όπου πάω κι ένα λάθοςμε τυραννά.Ποιος προφήτης τώρα θ’ ακουστείσα φωνή σε στέρνα κλειστή;Σ’ έναν κόσμο άδειο κι ορφανόποια κραυγή απ’ τον ουρανό;Τα πουλιά παράτησα στις ερημιέςκαι το φως σπατάλησα στις γειτονιέςΔεν τον θέλω και φοβάμαιτο γυρισμό.Δες ποιος είμαι πού πηγαίνωγια το χαμό.
Τ' αστέρι του βοριάθα φέρει η ξαστεριάμα σαν φανεί μέσα από το πέλαγο πανίθα γίνω κύμα και φωτιάνα σ' αγκαλιάσω ξενιτιάΚι εσύ χαμένη μου Πατρίδα μακρινήθα γίνεις χάδι και πληγήσαν ξημερώσει σ' άλλη γηΤώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι,Τώρα πετώ για της χαράς μου τη γιορτήΦεγγάρια μου παλιάκαινούρια μου πουλιάδιώξτε τον ήλιο και τη μέρα απ' το βουνόγια να με δείτε να περνώσαν αστραπή στον ουρανό.
Τρέχω πετάω κυνηγάωπουλιά και όνειρακαι κάθε μέρα κολυμπάωσε πιο βαθιά νερά.Θέλω τον κόσμο ν’ αγκαλιάσωμ’ ένα ζεστό φιλίκι από τη δύση μου να φτάσωως την ανατολή.Μα είναι φίδι το ταξίδιείναι χολή μαζί και ξίδισ’ ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό.Όμως εγώ δεν κάνω πίσωούτε το δρόμο μου θ’ αφήσωώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.Θέλω τον κόσμο ν’ αγκαλιάσωμ’ ένα ζεστό φιλίκι από τη δύση μου να φτάσωως την ανατολή.Τρέχω πετάω χαιρετάωτα πιο τρελά παιδιάκαι κάθε πέτρα που πατάωανοίγει σαν καρδιά.Δείχτε μου δρόμο να περάσωμε ήλιο με βροχήθέλω τον κόσμο να διαβάσωκαι πάλι απ’ την αρχή.Μα είναι φίδι το ταξίδιείναι χολή μαζί και ξίδισ’ ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό.Όμως εγώ δεν κάνω πίσωούτε το δρόμο μου θ’ αφήσωώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.Δείχτε μου δρόμο να περάσωμε ήλιο με βροχήθέλω τον κόσμο να διαβάσωκαι πάλι απ’ την αρχή.
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωταΚάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώΝύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρήΤην ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
Κάμε να σ’ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο του πόθου μουΚι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώνταςΑκόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.
(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίςΝα γνωρίζω κανένανε κι ούτεΚανένας με γνώριζε).
Στιγμές του project Παρουσίαση του project στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερρών 1/4/202 4 Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Σύλλογο Φίλων Γραμμάτων ...